تفاوت بین اکسید فلز سیلیکون و سیلیکون فلزی بدون اکسیژن

دو روش برای تولید سیلیکون صنعتی وجود دارد: اکسیژن دار و بدون اکسیژن. روش اکسیژن شده روشی برای تولید کریستال های مونو سیلیکون یا سیلیکون پلی کریستالی با وارد کردن اکسیژن به کوره گرمایش و ایجاد واکنش ردوکس سیلیکون خام است ، در حالی که روش بدون اکسیژن روشی است که در آن اکسیژن در طول تولید سیلیکون اضافه نمی شود. روند تفاوت این است که روش افزودن اکسیژن سرعت و عمق واکنش ردوکس را افزایش می دهد ، به از بین بردن ناخالصی ها کمک می کند و کیفیت شمش سیلیکون را بهبود می بخشد. روشهای بدون اکسیژن رسانی باعث افزایش محتوای ناخالصی شده و می تواند بر کیفیت و عملکرد سیلیکون صنعتی تأثیر بگذارد.

مزایای اکسید فلزی سیلیکون

1. کنترل محتوای ناخالصی: اکسیژن محتوای ناخالصی شمشهای سیلیکون را کنترل می کند و از ثبات و قوام کیفیت اطمینان می دهد.

یکنواختی دما بهبود یافته: جریان اکسیژن یکنواختی دمای کوره را بهبود می بخشد ، چرخه تولید را کوتاه می کند و خلوص سیلیکون و یکپارچگی ساختاری را بهبود می بخشد.

3. بهبود کیفیت و عملکرد: اکسیداسیون به بهبود کیفیت و عملکرد محصولات سیلیکون صنعتی کمک می کند.

مضرات اکسید فلزی سیلیکون

1. انرژی و مصرف مواد: فرآیند اکسیداسیون برای از بین بردن ناخالصی ها ، افزایش هزینه های تولید ، به مقدار زیادی انرژی و مصرف مواد نیاز دارد.

2. خطرات ایمنی: فرایند اکسیداسیون خطرات ایمنی خاصی دارد و به اقدامات احتیاطی و کنترل نیاز دارد.

مزایای سیلیکون فلزی بدون اکسیژن

1. ساده و اقتصادی: فرآیندهای بی هوازی ساده و آسان برای کنترل هستند و آنها را برای خطوط تولید کوچک و شرکت هایی با سرمایه گذاری اولیه پایین مناسب می کند.

2. صرفه جویی در مصرف انرژی: هزینه های انرژی کاهش می یابد زیرا اکسیژن بدون تأمین اکسیژن مصرف نمی شود.

مضرات سیلیکون فلزی بدون اکسیژن

1. افزایش سطح ناخالصی: فرآیندهای بدون اکسیژن سطح ناخالصی را افزایش می دهد ، که می تواند بر کیفیت محصول تأثیر بگذارد.

2. خلوص پایین تر و هزینه های بالاتر: محصولات غیر اکسید خلوص کمتری دارند و تولید آن می تواند گران تر باشد.